Joanna Napieralska – reżyser dźwięku, prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Sound Domain, która specjalizuje się w postprodukcji i rekonstrukcji dźwięku filmowego. Urodzona 29.01.1962 w Szczecinie. W 1981 roku ukończyła LO VI z medalem dla najlepszego absolwenta i PSM II st. w Szczecinie w klasie fortepianu. Studiowała reżyserię dźwięku w AMiFC w Warszawie, otrzymując w 1986 roku tytuł mgr sztuki – o specjalności reżysera dźwięku w filmie. W 2005 roku obroniła doktorat w dziedzinie sztuk muzycznych – specjalność reżyseria dźwięku w filmie. W 2013 otrzymała tytuł doktora habilitowanego, a w 2018 tytuł profesora belwederskiego.

W latach 1994 – 2006 była pracownikiem regionalnego oddziału TVP. SA w Szczecinie Od 2001 roku jest pracownikiem dydaktyczno – naukowym Wydziału Reżyserii Dźwięku Uniwersytetu Fryderyka Chopina w Warszawie. W swej pracy zawodowej ma na koncie współpracę przy licznych filmach fabularnych, dokumentalnych i teatrach telewizji: m.in. „Na Srebrnym Globie” – reż. A. Żuławski, „Dekalog VI”, „Dekalog IX” – reż. K. Kieślowski, „Lawa”- reż. T. Konwicki, „Ucieczka z kina Wolność” – reż. W. Marczewski, „Listopad” – reż. Ł. Karwowski, „Miejsce urodzenia” – reż. Paweł Łoziński, „Mrówcza ścieżka” – reż. R.Marziano-Tinoco, „Łowca jasonowidzów” – reż. J.Koprowicz, „Przyszłość złudzeń” – reż. F. De Pena, „Weiser” – reż. W. Marczewski, „Planeta śmieci”, „Nasz spis powszechny – ulica Wapienna”, „Środa czwartek rano” i „Tato poszedł na ryby” – reż. Grzegorz Pacek, „W poszukiwaniu utraconych lat”, „Gwiazdor – Aleksander Wolszczan”, „Kapela ze wsi Warszawa w podróży” – reż. J.Sosiński, „Biało-czerwono-czarny” – reż. J.Zaorski, „Amore en Concrete” i „Ugo Król” – reż. F. De Pena, „Łucja i jej dzieci” i „Z odzysku” – reż. S.Fabicki, „Namaszczeni” – reż. G.Fedorowski, „Nad Złotym Stawem” – reż. Z. Zapasiewicz, „Solo” reż. Maciej Pisarek, „Różyczka”, „W ukryciu” i „Samuel” – reż. J. Kidawa Błoński, „Kumple” – reż. J. Kaczmarek, „Zbyszek i Marta” i „Iskierka” – reż W.Piećko, „Cicha noc” – reż. P.Paszta, Catalina – reż. D.Hasanovic, „Holzwege” reż. T.Cyz, „ Tak blisko, tak daleko” – reż. M.Dutkiewicz. Jest autorką i współautorka instalacji dźwiękowych „ Ławki” ( we współpracy z D.Błaszczak), „Droga” i „Defilada” (we współpracy z J.Kaliną). W ramach studia Strefa Dźwięku (współprowadzonego z M. Żarneckim) a później własnej firmy Sound Domain kierowała i uczestniczyła w rekonstrukcji dźwięku wielu dzieł polskiej sztuki filmowej.

Jest współpracownikiem Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Były współpracownik Wyższej Szkoły Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie. Stypendystka BBC w Londynie w roku 1989 i programu Nipkow w Berlinie w latach 2003- 2004.
Nagrodzona: Nagrodą Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi na IV Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w 1993 r. – za film „Mrówcza ścieżka” („El Camino De Los Hormigas” ), nagrodą Premio Cine Marte Mehor Banda Sonora (Nagroda za najlepszą ścieżkę dźwiękową) na Festival Del Cine Venezolano w Caracas za film „El Camino De Los Hormigas” w 1997 r., nagrodą publiczności IV Małego Przeglądu Form Dokumentalnych w Szczecinie za film „Obok” , nagrodą publiczności za najlepsze seminarium na IX Międzynarodowym Sympozjum Inżynierii i Reżyserii Dźwięku w Warszawie – ISSET`2001, nagrodami za dźwięk filmu „Weiser” i „Różyczka” – Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni w 2001 i 2010 r, nagrodą filmową Orzeł 2002 w kategorii najlepszy dźwięk za film „Weiser”, nagrodą rektora UMFC w Warszawie II i I stopnia . oraz Brązowym Krzyżem Zasługi w 2005 r.